Sıcaklığın Huzura Bakan Yokuşu

sabahýn ilk gölgesine sevinçler asýyor ýþýk
içi ile hesaplaþan geniþlikten geliyorlar
inanmasak üzülecek koyu örtüsünde bizi dinleyen
düþen sýcaklýðýn huzura bakan yokuþu
sýrtýmýzdan gök yüzüne iniyorlar

arkamýza bakmadan gidemeyiz
derin ve yaralý saatler býrakýyor çise
bu ýslaklýk ve kokusunun peþinde
koþarken çamura batan göz yaþlarýn
komik bir hatýraymýþ þimdilerde

bizim oldu mu dersin
sarýlabildik mi istediðimiz kadar
hem çok büyük ve kavranamaz olanýn yanýnda cüceler gibi
sýrýtýp durdu zaman
oysa bilseydin nefesinden daha küçük olduðunu daðlarýn
aðlamazdýn o zaman

saçlarýmý okþadý biri
biri ekmeðe koþtu
sevdik uyanýþlar kanatlandý karnýmýzda
sevgi duyduk
her biri bizden büyük
terk etti sevenler bir birlerini
sýcak kalpler duraðýnda
kendi yalnýzlýðýmýzý dinledik

o ilk uçuþun ardýndan
karamsar kanatlarýný gecenin katran aðýrlýðýna deðdiren
hislerin baþýný bükmesi
gök yüzüne baka bilmen için
yüzünü tebessümle öpen yýldýzlara sordu
güler gülmez sarýldýlar o ilk sorguda

deðdir kirpiklerini cama
dinle ýþýðý
güne renklerini sarkýtan çiçeklerin beyaz kalbi
bu rüyanýn sonunu biliyor
uzayýp giden yollara bakma
gölgem seni seviyor.









Sosyal Medyada Paylaşın: