VURULDUM ANNE

Sorma bu halimi nasýl diyeyim?
Ben bu gün herkese darýldým anne.
Ýçim kan aðlarken nasýl güleyim?
Canýmsýn diyene kýrýldým anne.

Yüzüme güleni dostum muþ sandým.
Ne kadar safmýþým her söze kandým.
Her düþüþten sonra ben seni andým,
Hayal edip sana sarýldým anne.

Kime güvendiysem açtý arayý
Yýktýlar gönülde sýrça sarayý.
Önce sývazlayýp bulup orayý
Ansýzýn sýrtýmdan vuruldum anne.

Zaman ahir zaman olmuþ bilmedim
Senden ayrýlalý bir gün gülmedim.
Çok yýkýldým ama; hala ölmedim
Onulmaz dertlere karýldým anne.

Þu dünya yüzünde sürmedim sefa,
Kadere kýzmadým þükür bir defa.
Takdir–i ilahi; çok çektim cefa,
Ýsyan deðil ama yoruldum anne.

Mihriban’ým boynum bükük kadere
Sabredip dayandým bütün kedere
Gözlerim olsa da kanlý bir dere
Boz bulanýk aktým duruldum anne .

Mihriban
ÝZMÝT
04.01.2014

Sosyal Medyada Paylaşın: