Keþke en çok sevdiðim kelime mi benim, Damarda akan kan gibi mi baþka arzusu? Ýdealin dünyasý içine doðmak mý yorucu olan, Yoksa kýrýklarý toplamakla geçen ömre mi isyan? Hayýr, keþke deðil, çare deðil ötelenmek kendine, Günahlarý biriktirmek deðil, en fazla toplayýp atmalý denize. / Baþkalarýna baþkalarýný anlatamamak mý esas dert, Yoksa kendinden verememek mi dert olan sana? Belki de alamamak ’o’ dediðinden bu biçare cana. Allah’ým, kaybolup gidememek mi kambur oldu sýrta, Ve çok mu anlam yükledik ’oldu bitti’ görülen dünyaya? / En çirkin hayatý yaþayan, neden arar en güzel kelimeleri? Söylediðim anonim bir türkü, benden çýkmýþ dediler þiiri. Göðe bakmalýsýn ki göresin yýldýzlarý, seçesin karanlýðý, ýþýðý. Öyle deðil mi? Baþýný yaslasan þimdi o bitmez tükenmez nura. Varsýn çalsýn söylesin, býrak gülsün aðlasýn cins-i beþerin, Sen býrak kendini dinginlik sofrasýna, olur ya anlaþýlýr derd-i kebirin.
Scatter
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehlikam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.