bak yine tutamadým sözümü
sen çaðýrmadan geldim geri
içimden söküp atamadým bitiremedim seni
silmek kolay deðildi tüm izlerini
ne kadar inkar etsem de
sevmiyorum seni desem de
unutamadým gözlerinin rengini
silemedim içimde ki seni
nasýl mutlumusun bensiz dünyanda
arada bir de olsa görüyonmu rüyanda
beni ise hiç sorma
kör bir kuyu da gibiyim
sensiz ne kadar mutlu olunacaksa
o kadar mutluyum
geliyorsun aklýma bazen iþte o zaman
her þey sil baþtan oluyor
kendimi çok kötü hissediyorum
ölmek istiyorum
bedenime saplanan zehirli bir hançer gibisin
caným önce çok yanýyor ama sonra geçiyor
beni en çok üzen ne biliyor musun
bizden geriye kalan anýlarýmýz
onlarý da ya unutur ya da arada hatýrlarýz
seni tam unutmaya çalýþýyorum
tozlu bir kitap arasýnda onlar geliyor aklýma
belki zamanla yokluðuna alýþýrým
sen gibi onlarý da unuturum
istemem senden geriye bir þey kalmasýn
biliyorum kolay deðil çok zor
nerden bilirdim bu hale geleceðimizi
bir hiç uðruna aþkýmýzýn biteceðini
artýk inanmýyorum ne sana ne de aþkýna
ölüm vuruþunu çoktan yaptýn
ben hazýrým ölüme bilme sen...
Refik
04.01.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.