Gülüþü kömür kokan Gece kondu çocuðu gibi yüzüm Gözyaþlarýmýn ardýnda Karanlýklar sonsuzluðu Kirli bir kimsesizlikte Yoksulluðum dur sensizlik Hasret cehenneminde Yalnýzlýk bekçisi O put O Zebani benim…
Caným çok sýkýldý da Arýnýp o garip adem babalýktan Dün akþam Sol kaburgamdan seni doðurdu Bu soylu yalnýzlýðým
Artýk elmalar helal Ve bütün incirler yapraksýz Biz bize kaldýk Sen bana Ben sana örtüsüz… Þimdi seviþebiliriz yalnýzlýklar boyu Düþmanýmýz yok gün ýþýðýndan baþka
f.yimaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
JENGAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.