Gülüþüne takýldý unuttuðum yeminler
Bir aný ötekine devreden zaman gibi
Dahasý þaþkýnlýktan nasýl da bünyem inler
Kýyýsýna çarpýlan köhnemiþ liman gibi
Sorsan gözbebeðime bu bir sevda ayini
Ruh; ateþ, gönül; kazan içten içe kaynadý
Apansýz geliþmenin sözcüklerde tayini
Bulunmadý bir türlü acaba neydi adý
Sana bakan tarafým istilada, cephede;
Aðrý koydu þurama ister bil ister bilme
Altüst olan hislerim ’ kalma’ diyor ’þüphede’
’Görmek için sineni daha fazla eðilme’
Cümleme kefil olan tarafýna varýnca
Sýnýrlarý yok edip yüreðimde ufalan
Perdeler aðýr aðýr açýlsýn kararýnca
Göðsümün tahtasýnda ferahlasýn dar alan
Kader, kýsmet hatrýyla ayný yerde derilen
Manevi iklimlerde birbiriyle yoðrulsak
Ömrümüz tanýk ise önümüze serilen
Hayat basamaðýna adým atýp doðrulsak
Biraz sabýrsýz huyla ama kendimden emin
En içten kararýmla edip kederi devir;
Geliþimi dinlese kulak kesilse zemin
Yüreðin ortasýna eder misin misafir.
Nezahat YILDIZ KAYA