BIRAK DAĞINIK KALSIN

BIRAK DAÐINIK KALSIN
Tanrým, bir vefasýza yar ettin beni.
Onun aþký ile yandým kavruldum.
Ýhanetin þerbetini içmeden önce,
Sandým ki o da bana mahkûm yüreði.
Aldanan ben oldum þu fani dünyada..
Þimdi o bir baþka kolda..
Mutluluða adým atýyor olmalý!
Tanrým, ben af etsem bile,
Bilirim ki sen af etmezsin böyle bir kulu!
Ne olur alma sevdiklerimi elimden..
Yaþayamam ölürüm sonra..
Karda açan kardelen gibi!
Anladým ki bu aþkýn sonu hüsran.
Gözyaþý çaðlýyor her kýrýðýndan..
Belki de dudaklarýmdaki son busem
Yürek yaðmur yaðdýrýrken gözler güler mi?
Ýstemem açmasýn güller,
Ýstemem esmesin meltem rüzgârý.
Dolaþmasýn yârin elleri saçlarýmda,
Býrak daðýnýk kalsýn…
Unutmam lazým tenimdeki izleri,
Ellerim üþüsün isterse,
Yüreðime paslý kilit lazým,
Açamasýn hiçbir pense…
Bu gece sýðýndým yalnýzlýðýn kucaðýna,
Buz gibi örtündü üzerime.
Bedenim can çekiþir gibi sarýldý ona,
Bir vefasýzdan daha hayýrlý çýktý.
Tanrým ne olur, unuttur bu zalim kulu!
Usulet Güner.






Sosyal Medyada Paylaşın: