Sen, özlemlerindeki aþký kovarken Ben hüzün yolluyorum, Sen-li ben-li olmuþ bilincime. En çok, unuttuðum sözlerini düþünüyorum. Daha derin, daha berrak, usulca...
Ve unutarak, Çocukluðumdan kalma, Boynuma asýlý reçetemdeki aþk yasaðýný, Ýzlediðim tüm savaþ filmlerinin arasýna, Bir çocuða uzanan namlunun ucuyla Aþký çiziyorum.
Deli bir kýzýn uçurtmasýna tutunmuþ kaçarken ufkumdan, Gökkuþaðýma iliþtirdiðin renkler kararýyor. En siyah yerinde diniyor rüzgar. Susamýþlýðýma, bir tuz tanesi olup düþüyorsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
keesah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.