HANCI YORGUN HAN YORGUN

HANCI YORGUN HAN YORGUN

Bir sýrra kadem vurduk bilinmezlik bir yanda
Mechule gidiyoruz yollar yorgun toz yorgun
Hüzün keder toplanmýþ hayat denen bu handa
Kýrýk dökük tebessüm bakýþ yorgun öz yorgun

Varsam tutunsam dala eðilipte kýrýlýr
Adým atsa topuklar yol almadan yorulur
Hanýn çýkýþ kapýsý bilmem kime sorulur
Bulup gideyim desem ayak yorgun diz yorgun

Ölümü hesap edip günden günü sayarak
Tilki tahtýn üstünde fukarayý soyarak
Üçü cebe atýpta biri sana diyerek
Yolsuzu anlatmaya diller yorgun söz yorgun

Hancý yükünü indir göçebenin belinden
Gölge çok çile çekti þu güneþin elinden
Ört üzerini dinlet yalancýnýn telinden
Kapatýp söylemeye perde yorgun saz yorgun

Diken sarmýþ aðacýn meyve veren dalýný
Siyah kapatmýþ nur-un pembe beyaz alýný
Arý zehir dokumuþ güz gülünden balýný
Yedi veren güllere bahar yorgun yaz yorgun

AYÞEGÜL KEBABCI
Sosyal Medyada Paylaşın: