Ben mecnun

Merhaba Leyla!
Ben Mecnun!
Ben seni asýrlarca içimde taþýdým!
Cenaze namazým kýlýndýðýnda bile, saflarýn içinde seni aradým!
Ýnanmýyorsan naaþýmý taþýyan tabuta sorabilirsin!
Ýnanmýyorsan mezarýmdan öðrenebilirsin!
Yoksa beni tanýmadýn mý?

Yapma Leyla!
Ben Mecnun!
Hani varya! senin için çöllere düþmüþtüm!
Senin hasretinden deli divaneye dönmüþtüm!
Senin uðruna canýmý vermiþtim!
Yoksa hala beni tanýmadýn mý?

Olur mu Leyla?
Ben Mecnun! Mecnun!
Önce aðlattýn beni, gözlerimi aldýn!
Sonra delirttin beni, aklýmý aldýn!
Daha sonraysa öldürdün beni, canýmý aldýn!
Þimdiyse beni tanýmadýðýný söylüyorsun!

Peki Leyla...
Ben yine de Mecnunum,
Artýk çöle gidemeceðim,
Mezarlýða da dönemeyeceðim,
Bundan gayri varsa yer, oraya göç edeceðim,
Izdýrap çeken ruhumu da, sana emanet edeceðim,
Zira o, sensiz nefes alamýyor.
Ben gidiyorum Leyla!
Güle güle Leyla!
Yolun açýk olsun Leyla!

HARUN TAÞDEMÝR
31/12/2013
Sosyal Medyada Paylaşın: