Küçük adam sustu gece uzundu
Ay ýþýðý pencereden sýzarken
Kalemine kimsesizlik dokundu
Gözyaþýyla þiirini yazarken
Gelecekten ümidin kesildiði
Sorular býrakmýþtý arkasýnda
Yalnýzlýðýn defterinden sildiði
Anlamý aradý hep kafasýnda
Bu gece acýya kan küçük adam
Sebepsiz kahrýný anlatamazsýn
Yürek yangýnýyla yan küçük adam
Gönlünden bu gamý hiç atamazsýn
Söyle talebin ne sefil hayattan
Yoksa duymuyor mu arzularýný
Vazgeçmedin direttiðin inattan
Çýkmaza yönelttin duygularýný
Düþündü bu nasýl karamsarlýktý
Kaçýran her gece uykularýný
Yüreði mihmansýz bir mezarlýktý
Çaðýrýr anýlar korkularýný
Ben kimim diyerek sordu kendine
Farklý çehrelerle yürürken sona
Rastlarsa sokakta bir manendine
Bir amaç ver bana der miydi ona?
Eðer belirsizse beklentilerin
Hayal kýrýklýðýný yen küçük adam
Varlýk hazinesinde yoksa deðerin
Yaþadým mý saydýn sen küçük adam
Küçük adam sustu vakit azaldý
Iþýk tükenmiþti sanki yarýna
Umutlar hayaller þehrinde kaldý
Sarýldý bu gece sancýlarýna…
BURHAN ERZURUM