ANNE

Melekler bile seni melek biliyorlar ya
Sana deðer biçemem ben biçare bir cansam
Ayrýlýk ölümden de betermiþ diyorlar ya
Bilmem ki hicranýna nasýl, nasýl dayansam

Bin cefaya dayansam dünyayý omuzlansam
Mavzerle kurþunlansam kýrk yerden yaralansam
Ne yaparsam yapayým ödeyemem hakkýný
Eþiðine yüz sürüp ayaðýna kapansam

Ayaðýnýn altýnda bir zerrecik toz olsam
Bedenimle ruhuna ilmek ilmek baðlansam
Keþke çok daha iyi bilseydim deðerini
Vakit çok geç ne çare; kor kýlýçla daðlansam

Yýllar geri dönse de yeniden çocuk olsam
Saklambaç oynasam da kucaðýnda saklansam
Alâ bir ninni ile yüreðimi okþarken
Gözlerimi saçýnýn beyazlarýna bansam

Ayaðýnýn ucuna boylu boyu uzansam
Aðlasam kana kana gözyaþýmla sulansam
Gözlerimi kapatýp hayal etsem Cenneti
Þefkatli kollarýnda kendimi melek sansam

Ruhumu alev sarsa hep anne diye yansam
O gülden gül yüzünü her gün düþümde ansam
Rabbimden dileðim þu; her rüyanýn fecrinde
Sen beni öpüyorken ben uykudan uyansam…










Sosyal Medyada Paylaşın: