Býrakýn kanasýn o dokunmayýn yarama Kalleþçe bir kurþunu tam þakaðýmdan yedim Bütün sahtekarlýðý yýðýverdi þurama Yeter artýk ettiðin bu son fasýldýr dedim Bu meydan ona kalsýn ben çekip gidiyorum Ona güvenmiþtim ya bedeli ödüyorum.
Çok deðildi isteðim biraz sevgi ve saygý Ýncitmesin istedim bu dostluk baki kalsýn Neyi paylaþamadý neydi onda ki kaygý Þimdi dönsün ortada gönlünü derde salsýn Ýzim bile kalmasýn ardýmdan siliversin Ben aklýna geldikçe içinden ölüversin.
Kalleþ mermi tanýnýr daha önce de yedim Öldürmüyor bilinsin yalnýz izi kalýyor Hiç akýllanmadým ki her zaman bu son dedim Yine aldandým dile sonu Allah biliyor Ýçim kin tutamadý affettim her seferde Þimdi yalnýz çýkmýþým gönlüm yine sefer de.
Gözlerimden kirpiðe buruk bir yaðmur yaðar Ellerim yumuk yumuk piþmanlýk beni yorar Her piþmanlýk sonun da yalnýzlýklarý saðar Anýlar dile gelir neden sorusu sorar Bilmediðim cevabý veremem kader derim Alýþtým ayrýlýða kanýma banar yerim..
Ayvazim DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.