"Hani demiþtin saçlarýn bir ormandaki gölgelerin kokusu gibi gizemli havasýna sarýlasým var senden sonra topladým onlarý kahküllerim tam alnýmý öptüðün o noktada bitiyor sonrasý yalnýzlýk..."
Ýçimin uzaklýðý millerce kilometre bana uzun zamandýr gitmiyorum yanýna seni anlatmasýndan, seni dilemesinden korkuyorum dilek çeþmesi gibi gözümden akmandan korkuyorum kabul olmandan belki de.
Ufak adýmlarla yanýndan geçerek ve hatta arada sürtünerek solgun ýþýklarýný seyrediyorum elimi uzatsam tutacakmýþ gibi tutsam kaybolacakmýþ gibi aþk.
Kapýma en zor sökülen kilidi astým kalbimi çelik kasaya kapattým rahatým artýk diyorum bir tek gece arada uyanýyorum sanki biri senin öptüðün gibi tam dudaðýmýn kenarýndan öpüyor korkuyla açýyorum gözlerimi hayaletler odama doluyor.
Ne çok gülmüþüz hayata böyle ne çok kemane çekmiþiz herkese Ne çok biz olmuþuz meðer duvarlarda þarkýmýz raksediyor ’ Þimdi uzaklardasýn ’ diyor alay eder gibi elim öptüðün yerin kenarýnda düþer gibi dolaþýyor tuzlu tadý gözlerimde.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.