SARDUNYALAR...

SARI SARDUNYALAR...


Senden sonra ben en çok sardunyalarý sevdim
Bir de masama iliþik beyaz kaðýtlarý karalamayý…



Beni hep alýp götürürdü akþamüstleri düþlerin
Senin hiç bilmediðin kelimelerim vardý benim
Kuru tütün kokusuna sarýlýrken suskunluðum
Ansýzýn sen belirirdin begonyanýn taze sürgünlerinde



Ben sürgünde kalýrdým sürgülü vuslat kapýsýnda
Daraldýkça daralýrdý oda
Yýkýlsa þimdi tüm tavanlar diksem gözümü gökyüzüne
Görsem o gül yüzünü hasret kokulu geceye inat



Çocukluðumdan kalma mavi bir uçurtma olsa ( mesela )suretin
Ben takýlsam kuyruðuna , arkandan gelsem
Ya da sen yalnýzlýðýmýn gölgesiyle yanýmda yürüsen
Karlý yollarý harlý adýmlarýmýz eritse…



Ayrýlýðýn “Ateþgah” gönül evimde
Sunaðýmda sana dair söylenmemiþliðimin kýzýlý
Hükmünü yitirmiþ ayinler
Salkým saçak özlem þiirleri
Buz tutmuþ (Ankara) þehirler sensizliðin ibadetinde…



Þimdi bahar getirse dudaklarýn göðsüme
Saatler seni gösterse takvimler yalancý çýksa birden
Sen ellerime dokunsan daðýlmasa tespihim
Kýrýk penceremi tamir etse nefesin…



Varsýn eskisin kýrkýna varan çýnar
Son rüzgarda dökülsün tek kalan yapraðý
Biz bir kökte sarýlalým topraða
Gövdemde sen ol
Uzanýp üstümüzden aksýn uzak nisan yaðmurlarý…



Sen dudaklarýnla bana bahar getir
Ya da býrak "sardunyalarýn sabrýný" öðreneyim ben yokluðunda
Eðer gezecekse hiç durmadan dört köþemde sensizlik
Bana ne…! üþürse üþüsün Ankara…










Sosyal Medyada Paylaşın: