Yüreðimde yangýnlar oluþtu kaybedince, Yandým yandým kavruldum, söndüremedim babam. Canýmdan can ayrýldý topraða defnedince, Sarýldým gitme diye döndüremedim babam.
Sekiz çocuk büyüttün of demedin bir kere, Getirmedi fakirlik asla yüzünü yere. Bizleri býrakýpta gittiðin meçhul nere? Sarýldým gitme diye döndüremedim babam.
Varlýðýn karlý daðdý olmasam da yanýnda, Biliyordum gel desem yetiþirdin anýnda. Kalmadý mý sana yer þu dünyanýn hanýn da? Sarýldým gitme diye döndüremedim babam.
Her birimiz daðýldýk yolumuz gurbet oldu, Vuslat ile yaþarken içimiz hasret doldu. Gidiþinle annemin rengi sarardý soldu, Sarýldým gitme diye döndüremedim babam.
Yaþým kýrka varsada büyümedim gözünde, Doðruluða nasihat var idi her sözünde. Çatsanda kaþlarýný nur olurdu yüzünde, Sarýldým gitme diye döndüremedim babam.
Boynum bükük gelirim mezarýnýn baþýna, Derdimi anlatýrým soðuk mermer taþýna. Mahkûm ettin yavrunu ömrünce gözyaþýna, Sarýldým gitme diye döndüremedim babam.
Dertyoldaþý ne yapsan giden gelmiyor geri, Böyle kurulmuþ düzen kâlû belâ dan beri. Cennet bahçesi etsin rabbim yattýðýn yeri, Sarýldým gitme diye döndüremedim babam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
DERTYOLDASI MEHMET avar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.