Bir gelinin destanı
Bir eve gelin oldum ne cýncýk diller gördüm
Her gün peþimde gezen sihirli eller gördüm
Kurban olup dururdu kaynana denen yýlan
Oðluna yetiþtirdi bir günden arta kalan
Çalýþýrdým Allahtan gelir gider iþime
Akþam eve gelince neler gelir baþýma
Kayýn peder köþeye bir minder sermiþ bekler
Kayýn validem ise giyim kuþamým yoklar
Pantalon’umu alýr hemen vurur sobaya
Onu giymek ayýpmýþ ! bak yorðaný kabaya
Hayat denen yokuþta ne hünere alýþtým
Üç tane oðlum oldu onlar için çalýþtým
Gün geldi zaman doldu kaynana kaldý ele
Hele bir sussa dili bakarým güle güle
Altýna yapýp yatar gelin temizle hele
Biraz sesim yükselse beddua gelir dile
Son yolculuk duraðým neresi bilmiyorum
Ya deveyi güdersin ya diyardan gidersin
Zamane gelinleri bu laflardan ne anlar
Altýna kaka yapmýþ yýkanýyordu donlar
Deseki bir kez bana kýzým eline saðlýk
Eldivene gerek yok , elimde durur yaðlýk
Ama ne mümkün bunlar hem sçr.hem konuþur
Öf demeye sansým yok el ayaðým tutuþur
Ne yapayým bu iþi sonmu vereyim derken
Hem kel hemde hodullar infaz verildi erken
Diyeceðim þu dostlar kýzý çekmedi bunu
Göremez oldum artýk þaþýrmýþtým yolumu
Tatlý canýmdan býktým tatlý söz çýkmaz dilden
Ýstemeden oldu bu daha ne gelir elden
Bir sancýlý rüyaydý çektiðim sýkýntýlar
Ne yaþadýmsa kaldý birer birer anýlar
Hayallerim uçtu lar kaf daðýnýn baþýna
Felekte acýmadý bu gençecik yaþýma
Dalða yedi düþlerim vurdukca yapýþtýrdý
Rüzgar dolu getirdi sel tufana karýþtý
Gök kuþaðý bekledim altýndan geçmek için
Dileklerim tutunca göklere uçmak için
Kýrýk ayna gibiydim göremiyordum yüzü
Aðrý daðý gibiydim getiremedim yazý
Her koyaktan ot yoldum bulmak için geçimi
Hiç kimse oynatmadý bir gün olsun ký....ný
Çocuklarým hatrýna katlanmýþtým hepsine
Çorba bile düþmedi o kalaysýz tepsime
Beyaz tahta üstüne kara yazým yazýldý
Neyin var neyim yoksa bir bir hepsi bozuldu
Bir kuyunun içinden iki kova su çektim
Birin çiçeðe döküp birini içecektim
Nasýl bir iþti Rabbim þanstý bu benmi seçtim
Kovadan yýlan çýktý içmeden döküp kaçtým
Aklým beynim almýyor baðlanmýþým bir mala
Zavallýya dönmüþtüm nacar kaldým bir kula
Dokuz þiddetin deydi sallayýnca anladým
Tedbir almak ne mümkün enkaz altýnda kaldým
Anlamadým bir türlü her gün bir yaný kokar
Ne kurtuldum bu dertten nede içimden çýkar
Kul hakkýný bilmedim vebal geçmez baþýmdan
Kavðadan çok korkarým yara aldým kaþýmdan
Çocuklarým periþan, bak Annesiz kaldýlar
Beþ görümcem var idi her gün biri geldýler
Huzur denen heceyi hayalde düþte gördüm
Bulurum belki diye, kerpiç duvarlar ördüm
Sütten dilim yanýnca yoðurdu üfler oldum
Birde baktým kendimi baba evinde buldum.
Ne ettimse olmadý sonunda karar verdim
Vaz geçtim tatlý candan, kendimi yere serdim.
Leyla yýldýrým (Leylican)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.