sevgili..
korkuyorum yalnýzlýðýn sensiz halinden
çýkýyorum yýldýz tozlarýnýn en yüksek daðýna
ve baðýrdýkça acýnasý kimsesizliðe
gözlerim buðulu bulutlar topluyor yokluðunun kuraklýðýna..
anlamak mý
tek baþýna olmayýþýný kavramak
serin bir rýhtýmýn kafa üstü terke düþüþünde
eðilerek sol tarafýmdaki yoksulluða
içime boþaltmak mý ölümcül uzaklýðýný..
yine özlediðim kadar yýkýlýyorsun düþlerime
baygýn hayaller varlýðýný aralýklý anýmsatsa da
gerçeklerin yýkýntýlarýnda eziliyor ruhum
eski bir savaþý anlatýr gibi olmadýðýn þehir
delik deþik duvarlarýn karanlýðýnda ölü çocuklar
ardýmda serin bir kýþ uykusu sessizliðin
ve geriye kalan bomba sesleri..
yudumladýðým þiirlerin
hecelerine baðýþlýyorum seni
sonra
yýpranmýþ resmine geliyorum harflerle sarhoþ olup
en fazla aðlýyorum aslýnda
yokluðunun bir köþesine oturup susuyorum
eklem eklem kireçleniyor taþlarýn ortasýnda ömrüm
ne baðýþlanacak bir aþk buluyor dudaklarýmdaki çatlaklar
nede soðuyor geride býraktýðýn ayak izindeki olmayýþýn
kýsaca
rotasýndan çýkmýþ bir kaðýt geminin ardýndan bakýyor yüreðim
sonunda bir deniz fenerine çarpacak
yada
ufkun kimselerin bilmediði bir toprak parçasýnda kaybolacak sensizlik..
yitirilen aþkýn en fazla ölene kadar çekilen öyküsüne
bazende daha ötesine..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.