Bu gönül nasýl dayanýr yokluðuna, Dolapta mahzun kaldý kapuska, Turþu çýkar demiþtin yanýna, Sensiz yemek mi gelir aklýma.
Çýkarým sabah saat gelmeden yedi’ye, Akþama kadar bakarým iþime gücüme, Bugün yemeði dýþarýda yiyince, Sýra gelmedi býraktýðýn köfteye.
Dönüp bakýnca maziye, Hiç býrakýp gitmemiþtin Edirne’ye, Selam söyle benden kýzým Dicle’ye, Ýki tas çorbam kaldý, Þehriye.
Akþam oldu dönüyorum evime, Sen olmayýnca kasvet çöküyor içime, Bir kadeh, bir kadeh diye baþlamadan içmeye, Aman geç kalma dön perþembeye...
Üç günlüðüne Edirne’de okuyan kýzýmýn yanýna giden eþime ithafen daha yokluðunun ilk akþamýnda yazýlmýþtýr. Edebi deðeri yoktur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
VarolT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.