Sensizliðin çýð gibi çökünce içime Ve yüreðimin kýyýlarýna vurdukça adýn Denizden taþýyýp, yolunu bulmayan sular gibiyim
Sensizliðin yalnýzlýðýn da kaybolmaya baþlýyorum... Köhne bir odanýn loþ ýþýðýnda ki, med-cezir yalnýzlýklarým da Sensizliðin libas örtüsünü çektim üstüme...
Ben iklimlerden baharý beklerken Ýklimler kara kýþlar yaðdýrdý üstüme... Ve yokluðunun yapayalnýzlýðýn da þiirleri mi yazarken Kalemim yorgun düþüyor elime...
Oysa hiç söylenmemiþ sözlerden ve hiç bir dile dökülmemiþ Yüreðimin ilhamýndan þiirler dökülecekti kalemimden... Ve hiç bilmediðim bir dilden þarkýlar naðmelenecekti dilimden Þimdi ise silik harfler uçuþur kalemimin uçun dan
Ve kalemim de, kalbim kadar sensizlikten yorgun düþüyor... Kalemim yorgun, yüreðim kalemimden de yorgun.........
Sosyal Medyada Paylaşın:
Liya Hivda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.