merhaba çatýsýz aþklarýn hayatlarý....
çok sevdik
ne kadar üþüse de yüreðimizin rehinde ki mevsimleri
o kadar doðrular ezberledik
basbayaðý yaþadýk tenhalarda volta atan yokluklarda
kapýnýn eþiðine yaðan yaðmura özendik
ve ýslandýk her günün bitiþinde yorgunluklarda
çok acýdýk
tek tip kýyafetler eskittik ömrümüzün çocukluðunda
baþýmýza çöken varoþ rengi sessizliklerde aðladýk bilmeden gülmeyi
çok acýdýk
yýpranan her ruhun bitkin halinde
sanki hiç yaþamamýþ gibi öldük gecenin karanlýk esaretinde
ve Ruhi su çalarken þehrin deresinin sularýnda
caddeden geçen kanserli memleket sürgünleri düþtü gençliðimize...
baðýþladýk bazen herkesi ve her þeyi
ardýmýza düþen suskun özlemlerde aradýk konuþan yýldýzlarý
yýldýzlarda tasarladýk
o güzelim düþlerin bestesindeki türküleri
her yutkunduðumuz yalnýzlýk
kimsesizlik olarak daðýlýyordu toprak patikalara
uçuþan aðustos böceklerinin ritminde hesaplanýyordu çýðlýklarýmýz
ve çýðlýklar da daha bir acýyordu yoksulluðumuz...
gerçi
bizde gülerdik bazen akýntýlý hayata karþý
sýmsýký avucumuzda tuttuðumuz düþlerimizi
geciken çocuklar gibi salardýk gecenin koynuna
aðýr sýtmalar düþerken bile aþksýz anýlarýmýza
sessizce sevgiliyi alýrcasýna koynumuza
sýký sýký tutuþurduk kan ter vakitlerin ýssýzlýðýnda...
yani
benim caným anam sevgilim bacým dostum babam kardeþim
anlayacak kadar anlamasak da hayatý
eskicilere satacak kadar bir þeyler olurdu arka cebimizde
yüzümüze düþen bir ülkenin zamansýz acýlarýnda
biz o ülkeyi severdik ruhumuzun en kutsal kentlerine kadar
ve topraklarýn bütün, insanlarýn özgür olduðunu kurardýk saat baþlarýna..
ve yýkýntýlar dan sonra
azýcýk toparlandý uykulu bakýþlarýmýz
barýþtýk hayatýn sorularýyla
cevaplar ardý ardýna düþtü dört mevsimin hüznüne
çocukluðumuz ergen sýkýntýlara devrildi
ve yeni çocuklar umut ile çoðalarak geldi
geldiler
ve yer açýn dediler hürriyete aþka yol alacak hayatlara....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.