Gecelerin sessizliðine aþýk oldum, Kendi sessizliðim yetmezmiþ gibi, Karanlýk sokaklara bakýp durdum, Hani dedim, belki görürüm seni.
Geceler ve yalnýzlýk bir baþka oluyor, Hele sessizken sensizliði yaþamak var ya, Seni düþünürken nefesim kesiliyor, Elim, ayaðým dolaþýyor bir anda.
Biliyorum bu gecede gelmeyeceksin, Olsun ben seni yinede bekleyeceðim, Belki sen bana sevgini vermeyeceksin, Ben adýný son nefesimde bile haykýracaðým.
Zafer Özcan-(21.12.2013)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.