Bu nasýl bir insanlýk, bu nasýl bir vicdan
Bu nasýl bir izan, bu nasýl bir hak, hukuk
Adalet
Çürümüþlük diz boyu, tuz bile kokmuþ
Herkes saðýr lal, aðma, saf, safsata
Bana deðmeyen yýlan bin yaþasýn hep mantýkta
Ülkemin çivisi çýkmýþ, týk yok
Asalet, öz, medeniyet, cesaret, yiðitlik, tozlu raflarda
Kuldan utanma, Allahtan korkma yok, her þey safsata
Tüyü bitmemiþ yetimin hakký yenmiþ, feryatlar ayyukta
Kul hakký yiyenler, piþkin, piþkin sýrýtýrken
Zafer kazanan kumandan gibi,
Lakin, ne garip ki!...
Kimseciler yok ortada
Vicdan, asalet, adalet, ne yazýk ki çöp kutusunda
Devletimin, Ulusumun, temelleri kirlilik içinde
Haysiyet, þeref, namus yerlerde týk yok
Milli þefin dediði gibi, bir ülkede en az namussuzlar kadar
Namuslularda cesur olmadýkça
Tüyü bitmemiþ yetimin hakký ayakkabý kutusunda
Keser döner sap döner, gün gelir hesap döner
Ýnsanýn Diyen her kim ise, neden hâlâ, gaflet uykusunda
Masumiyet karinesi, düne kadar, neden aklýnýzda deðildi
Mýzrak çuvala sýðmadý beyler, çünkü ucu size deðdi
Yazýk ülkeme, yazýk Ata Ülkesine, yazýk namuslu insanýna
Asaletin, özün, medeniyetin, vicdanýn çivisi çýkmýþ týk yok
______Þair 67______
Ali Cemal AÐIRMAN