Geldin artýk sonuna hayat denen yokuþun .. Aç ömür kitabýný; oku ve tekrar düþün. Neydi hayatta arzun; neydi hayalin, düþün? Fuzulî þâgillere haykýr; “Yakamdan düþün!”
Musallat olan varsa; zorlu olur gidiþin.. Sökülür birer birer; tutan týrnak ve diþin. Hak etmeyen bir kula, bir “eyvallah” ediþin, Mekkareyi bey eder; mümkün olmaz yediþin..
Sükûnet bozuldu bak; kavga, niza baþladý. Senin merbut sandýðýn, dönüp seni taþladý.. Sen ferahlýk umarken onlar üttü, haþladý.. Yoldaþlýða uymayan iþin sonunu düþün.
Sen ki fýrsat vermiþtin; “aðzýnýz var konuþun!” Müsebbibi saflýðýn, hep bu þerre dönüþün. “Samimiyet” sözünü, anlar; “sinsî yanaþýn!” Yaptýklarý kâr kaldý fikri zebûn iðdiþin..
Menfaati var iken can-ciðer kuzu sarma.. Menfaati bitince sakýn yanýna varma.. Kazan kazan götürsün; sen hiç aðzýna vurma! Ýster çöksün avurdun; dudak kanatsýn diþin…
Sen doðunca sevindi anan, baban, kardeþin. Acep nasýl yaþadýn, neye yaradý iþin? Makam- mansýp topladýn; þiþin ey nefis, þiþin! Sýrat-ý müstakîm’de nice olur geçiþin?
muhacir bozkurt Mustafa KÜTÜKCÜ 24.12.2013 – DENÝZLÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhacir bozkurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.