HÜSN-Ü ZAN KALDI

Ne bir söz ne de iz, kalmadý bir þey
Kayboldun ufukta, kýzýl tan kaldý
Hüzzamdan çalarken, o efsunlu ney
Ruhum senle gitti, bana can kaldý


Tek mutlu bakýþý, gözümden çaldýn
Çözülmez sýr olup, ummana daldýn
Bir gülüþ kalmýþtý, onu da aldýn
Damarýmda gezen, sarhoþ kan kaldý


Muhammed Mehmet GÜL

Sosyal Medyada Paylaşın: