Gün ve Yollar..
(her serüven bir yerde biter...ve her maceracý hep öyküsünden yaralýdýr...temiz bir silah kadardýr nefesi...ve dar günlerimin yürekli savcýsý...istihbaratsýz iþlerin misafir kapýsý...ve ’’amad amma’’diye merhaba diyen...ve sen...ezanlar var þimdi...gitmeliyim...)
sýð günlerin telaþý olurdu
herkes kadar yalandým ömrüme
söylenecek sözler çoktan yenilmiþti
yalnýzlýðýma yýllarca yattým içerde...
gazelden kül’e dönerken mevsimler
dökülen þaraplarda aþk’sýz kaldým
solan resimlerde anýlar sitemsizken
ben her söze kýrýk bir sazdým...
ölmeliydim dedim kendime / ölmeliydim
ezan sesinde kurþun yaðmur uyandým
serçeler ne bilsin namlu sesini
iþte o günden beri acil bir dosyaydým...
ülke sýnýr geçtim bahçem kadar dardý
ayazlar yok yere alnýma haritalar yazdý
oysa ne çok sevmiþtim sokaðýnýzý
ki pencerem bir nefes kapýnýz kadardý...
sýrlara sus olup pus uyanmaktý belki hayat
herkes kadar saklýmda düþler yaþadým
bültenlerin hiç okunmayan sayfalarýnda
þiirler kadar yoluma da mülteci bir inkardým...
üzdüðüm sevdalar oldu hayýrsýza çýktý adým
ki her gözyaþýna az biraz mintan yürek ýslandým
oysa o yaðmurlarda aramýþtým kallavi bir sesi
duysam allahýma kendimi aþýk sayacaktým...
her sevi mezarlýk kadar servilerce büyür
ne kadar yaþamak deðil ne an ölmektir söz
patikalarda silinen her iz ýþýl bir ýrmaktýr
derken ay ýþýðý yakama düþtü sen kadar köz...
ömür tutmaz bu ten anýlarýndan yaralý
sekiz yaz oldu artýk beni bulacaklar
belki gözlerinde ýþýmaz ama
sil kirpiklerini bu þiirle beni senden soracaklar...
Mert Metin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.