Babam...
Yorgunluðu gözlerinden okunurdu
Yorgunluðu çakmak çakmak
Ýsyan ve is kokardý sanki
Bin bir umut ile damla damla biriktirerek
Emeklerini bin mutlulukla dolu kasesine
býrakýrdý...
Sabahlarý çay buðusunda gazetesini okur
Bir kaç satýr hayýr duasýný ellerine üflerdi
Soðuktan dizlerini tutar da içindeki o yorgunluðu alamazdý
Bazen eline aldýðý çekiçle raks eden bir bülbül havasýnda
Sanatýnýn tüm derinliklerine sabýr kalemini yazardý
Veli ustasý vardý arada bir uðrardý yanýna
Sonra Yýlmazý da kaybettik...
Gidenlerin ardýndan çekilmez oldu sanki o sokaklar
Eski ihtiþamýný kaybederek solmaktaydý yýldýzlar
Dertler yakasýný býrakmadý ki bir gün þöyle nefes alsýn
Bazen hiç beklenmedik bir loto kapsýný çalsýn
Tüm dünya onun olurdu muþta çekiþ sesiyle
Hile ile iþi olmayan esnaflarýn babasý !
Bin türlü nazlý gök kubbe bugün ona bir cilve yapmasýn
Felek iþini rast getirsin hep hoþnut kalsýn
Akþamlarý uykunun tadýna doya doya
Kahveyle mutluluðu aralasýn
Temennilerin en güzeli ataya saygýdandýr bunu bilirim
Bu þiirin adý da pek kýymetli BABAM’dýr benim....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.