bazen genç bir kederdir þiir,
baþýnda esen kavak yellerine aldýrmaksýzýn
dizlerini çeker göðsüne ve bekler..
boðazým yanarken yedi yoldaþýma
ayýþýðýna döndü nemli gözlerim
kucakladýðým her çýnar
basiretini yitirmiþ yollara aðladý
bense kuruyan yapraklarýyla avuttum kendimi
bilirsin sevdiðim,
her çýnar biraz turuncudur
tam da bu vakit
diriliþe yakýn bir düþ,
umulmadýk an"da hayattan koparýlmýþ bir gökyüzü
ve dumaný söndürülmüþ kitaplar
yeniden alevlendirdi kederimi
ki ne zaman yedi güvercin görsem
kanatlanýr onbeþinci sokaktan sevdanýn rengi
....
biliyor musun..
efraim henüz mektubunu yazamadan
büyük bir sarsýntýyla düþmüþ kapý numarasý
ve efraim"in, çok sevdiði reyhan"a kapanmýþ gözleri
....
her satýrýnda
karanlýðýn yeniyetme yüzüne ayaklandý öfkem
damarlarýmda hürcan, avuçlarýmda hüsran
geciktiðim her istasyondan
biraz daha içime gömüldü zaman
çünkü devrim masumdur aslýnda
kalemin kýrýldýðý her an
iþte sevdiðim, seninle yürümek;
her adýmda derin bir tempo aþýlar yüreðime
ki bu yüzden
yaðmur gibi bereketlidir gülüþün
..ve soluðun bu kez yedi umut güncemde..
-yedi karanlýk yedi nefreti doðursa da yýldýzlar daima daha kalabalýktýr.-