ŞAİRİM DİYENLERE
ÞAÝRÝM DÝYENLERE
Þair;
naif biri ise, bal dökülür dilinden,
deðilse özünde þair,
o þiir yazdýðýný sanýr.
Dili olur bir diken,
saygýsýzlýk mizacý,
ne haddine gerçek þair var iken.
Þair, aðýr olur,
saygýn olur,
hür olur.
Yüreðinde sevgi taþýr.
Dili baldan tatlý,
kalemi sevgi damýtýr.
Bazen süvari gibi yeðin,
bazen yalýn ayak.
Þair; adalette terazi,
ahlakta emsalsiz örnek,
haksýzlýkta dili keskin,
aþkýna, ahlakýna düþkün olur.
Þair’e kimler vatansýz diyebilir?
Vataný da var elbet!
Onun;
özü, sözü, taþýdýðý ruh bile vatandýr.
Þairin, yüreði taþ,
kalemi kurþun,
dili kýlýç olmuþsa eðer;
helaline, helal gelmiþ,
mabedine karlar yaðmýþ demek ki.
Öyleyse; dili kýlýç kuþanmalý,
diþleri aslanpençesi,
yüreði kin, nefret saçacak,
can alacak, kan kusacak mabedi için.
Hem de Allah’ýna kadar kusmalý.
Þair; minnet etmemeli,
Þair; boyun eðmemeli,
Þair; kadirþinas olmalý.
Baþýný her daim dik tutmal
Mabedini temiz tutmalý,
tüketmemeli,
tükenmemeli.
Had bilmeli, haddini bilmeli,
sözüne sadýk olmalý,
ahde vefa kýlmalý.
Bu olgular yok ise þairde;
þairlik makamýný kirletmemeli.
Ki bu makam;
Peygamberlik makamý,
En kutsal makam bilmeli.
Öyleyse;
hakký teslim etmeli,
iþine gelmiyorsa, bu makamdan defolup gitmeli.
Hüma Efkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.