menekşe...

kuraklýgýmdan catlamýs dudaklarým...
hayalini kurdugum ýslak sokaklarýnda kayboldugum þehrim senmisin...
simdi kollarýnýn arasýnda titrerken ben
gözlerimi kapadýgýmda aldýgým nefes senin mi?
ne seni bitirebilecek kadar gucluydum
nede senden sonra baska bir geceye uyanabilecek kadar cesur...
yokluguna alýssýn diye kalbim aldýgým butun alkol takviyelerinden yorgun
sana acýklayamadýklarýmdan hüküm giydim...

artýk ne seninle aglayabilrim
ne de seni aklýma alýp giderim bu sehirden...
teninin kokusuyla uyanýrken her gune simdi
yoksun diye geniþ zamanlara yaymaya calýsmak
ve gelmiyeceksin diye kendimi avutmak...
kalbinin her carpýþýnda hissettigim bu var olmak duygusu...
kollarýnýn arasýndayken uydurdugum bu kafiyeler
bu kendimi tamamlýyamýyor olusum
seni býrakýp gittigimden beri ne ben tam bir adamým
nede yazdýklarým
bu tuhaf hayata saygý durusum...
isyankarlýgýmýn acýklamasý yok...
ne sensizlige tahammulum var
nede yoklugunu acýklayan ilahi acýklamalara...

teninin kývrýmlarýný ezberleyip ýslak sokaklarda kaybolmak gibi
ne bulunmak istiyorum
nede keþfedilmek
senin dýsýnda baska bir kadýn tarafýndan...
ne seni unutmak istiyorum nede umrumda deðil unutulmak
çýkarýlmak baþka bir leylanýn anýlarý arasýndan...
Sosyal Medyada Paylaşın: