Yanlýþ zamanlarý oynayan bir çocuk gibi hissediyorum kendimi oysa soluduðum hava ademin düþlerinde bir cinnet sevdasýydý toprak sýkýlýnca kendinden ateþi sevdi umarsýzca gökyüzünü kýskanýyordu çünkü... anladý ; platonik
yaðmur yaðýnca ruhuna çamurlaþtý birden o zaman anladý özünde yatan ihanetleri
kendine aþýk oldu sonra örttü kendi üstünü kendine öldü ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
bymuzo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.