HATIRLASANA

Yine estin deli bir rüzgar gibi aniden
Tüm aðaçlar eðdi baþlarýný
Sana selamdý, sana merhaba...
Oysa seninki veda.
Kaç bahçe geçtik biz?
Ben korkak ve ürkektim...

Hatýrlasana;
Kaç çiçek büyüttük bizden sonrakiler için,
Hiç dönüp bakmadan öncekilerin yaptýklarýna?
Hatýrlasana; kaç kez tökezlendik biz?
Duraðý farketmedik ama, yine vazgeçmedik,
Derin uçurumlar geçtik.
Sýfatlarýmýza sofatlar eklendi;
Falancanýn çocuðuyduk, filancanýn öðrencisi,
Mahallenin yaramazý, yaþlý hastanýn kabusu,
Camcýnýn arkadaþý...

Hatýrlasana;
Büzülerek yatsak da yatakta, büyüyorduk iþte,
Farkýnda olmadan, ayýrdýna varmadan...
Hadi, hatýrlasana önceki korkularýmýza raðmen yaptýklarýmýzý.
Þimdi korkmadýðýmýz sadece onlar kaldý.
Hep büyümek isterdik, "uzaklara gidelim" derdik.
"Uzak" dediðimiz yer, olduðumuz yerin dýþýydý.
Bizden biraz aþýrýydý.
Hatýrlasana; "uzak" dediðimiz yer,
mecburiyetlerimizin ulaþamadýðýydý.

Mecburiyet sayardýk bakkala gidip ekmek almayý.
Mecburiyet sayardýk, akþamýn karanlýðýnda
Oyundan eve çaðrýlmayý...
Öyle sanýrdýk.
Bugün... Bugün uzaklardayýz...
Büyük tuzaklardayýz

Hatýrlasana; gitmiþ gibi hayal ederdik.
Hep zengin olurdun sen, çocuklara para verirdin,
Oyuncak alsýnlar diye.
Sonra... Sonra büyüdük.
Oyuncakçý dükkanýnda izimiz kaldý,
Oyuncaklarda gözümüz...
Birbirimize verdiðimiz sözümüz kaldý.
Sen, mecburiyetlerin mahkumu,
Ben de, duygularýmýn...

Bugün... Bugün uzaklardayýz,
Büyük tuzaklardayýz.


Sosyal Medyada Paylaşın: