.......GÖNÜL.......
Alýnca yüreðini basar üstüne ezer
Kimsecikleri takmaz burnu havada gezer
Anlatýrsýn anlamaz kiþi canýndan bezer
Dikenini alýr da gül’den anlamaz gönül
Düz duvara týrmanýr yaramaz bir çocuktur
Pek deli denmez amma az birazcýk kaçýktýr
Kendini gizleyemez hem aleni açýktýr
Haraþoyu sever de tül’den anlamaz gönül
Kapatýr kapýlarý yabancýlar giremez
Bülbüller yasaklýdýr güllerini deremez
Onunla yola çýkan muradýna eremez
Ak’ý kara sanýr da al’dan anlamaz gönül
Bulutlar döþeðidir gökkuþaðý kemendi
Oyunlar oyunudur pek çeþitlidir fendi
Kabahat yürektedir sanki suçsuzdur kendi
Sirkeyi þerbet sanýr bal’dan anlamaz gönül
Gözleri fincan gibi bakýp görmeyen kördür
Yoluna gül sersen de anlamaz pek nankördür
Sabýrýn çilesini bulursan o’na ördür
Ateþi buz sanýr da kül’den anlamaz gönül
Yalvarýr yakarýrsýn ayaðýný diretir
Acýsý eti deðil demirleri eritir
Bedenden acýsýný gözyaþlarý arýtýr
Git dersin gitmez amma gel’den anlamaz gönül
þehristan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.