ELENİ (II)
ELENÝ (II)
Þimdi gitmenin zamaný mýydý Eleni
Ellerim nefesinden gelecek sýcaklýða muhtaçken
Avuçlarýmda iki tutam hatýralarýn
Saksýmda topraðýn
Bir de o çok sevdiðin begonvillerin, tomurcuklu
Odamda kokun
Duvarlarý tek kanatandý fotoðraflarýn…
Þimdi gitme benden Eleni
Yokluðun, ölüm ötesi gölgelerle ayaza çekmesin içimde
Kýþ düþürmesin gidiþin ufacýk umutlarýma
Ve hiç kimse bilmesin
Mevsimleri sabýr tespihlerine sen diye eklediðimi…
Biraz daha kalsýn omuzlarýmda sýcaklýðýn
Yastýðýmda uyusun biraz daha düþlerin
Karlý bir þehrin aþk güncesi girse de kapýmýzýn aralýðýndan
Sen sakýn gitme benden hele de sensizliðe üþürken…
Þimdi gitme benden Eleni
Henüz bahar göðüs kafesimizde yeni yeni nefes vermeye baþlarken
Biz doðuralým mesela tüm kimsesiz sokaklarý
Ýki kiþilik çetrefilsiz resimler çizelim isyansýz, duvarlara…
Martýlarýn asla konmayacaðý kentlere deniz serelim
Sýzýp kalsýn türküler yanýmýzda
Biz sarýlýp ýsýnalým yaz gibi
Ter dökmek aya kalsýn ya da senin o çok sevdiðin yýldýzlara…
Þimdi gitme emi benden Eleni
Ben karda yürüyemem yalýnayak
Ezberlesem de ayak izlerini
Bir de hizbe bir yalnýzlýk sarmýþken etrafýmý
Ankara’da hatýralar prangamýz biliyor musun….
Þimdi çok üþüyorum Eleni
Ellerimde sana dair metruk mektuplar
Adressiz kaldým biliyor musun…
Ne vakit kar düþse þaþýrýr oldum yolumu
Donup kalýyor hep dizimin düþtüðü o kaldýrýmlar…
Þimdi gitme emi benden Eleni
Çünkü…çünkü…çünkü…
Yokluðunda inan çok üþüyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.