Sen saklý bir geçmiþin içindeydin sevgili Kör oldu gözlerim bulamadým seni kaderimde Tutamadan ellerini göremeden gözlerini Senli düþlerimle zamaný yitirdim ömrümde
Umuda baðladým aþkýný kalbime yetmedi Acý veren yokluðun sineme teselli vermedi Zindan oldu sensiz yaþamak soðuk sokaklarda Beklemek tüketti beni ecelim gelmek bilmedi
Seninle geçen günlerim sadece hayâlimdi Geleceðe uzanan hasretimdin yüreðimde Yalnýzlýðým bedenimi öyle bir üþüttü ki Sensizliðin ortasýnda kalakaldým kefenimle
Hadi kalk gel, bak ecelim öpüyor alnýmdan Nerdesin gülüm, caným gidiyor canýmdan..
Tuðba BaL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuğba BaL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.