Ey gidi Karadeniz yine geldin aklýma
Fenerinin ýþýðý yansýr gecelerime
Kavuþmaktan ziyade sokulmuþsun saklýma
Senli hüzünlerimi taþýr mýsýn yerime?
Doruðunda dumanla donanmýþ her bir daðýn
Bulutlarla oynaþýr gönlümün yamacýnda
Derelerin sürükler zihnimi darmadaðýn
Huyum senden yadigâr tabiat mizacýnda
Dal uzatýr sineme yeþilin ihtilali
Güzelliðin hasýndan zaaflarým firari
Kulaklarýmda mâni, vakit; aðlamak hâli
Daldýðým düþlerimde akla getirir yâri
Baþdöndüren tavrýndan gölgen hep hareketli
Doðanýn endamýnda çalýmýn nedir öyle?
Gözümün yaþýndan mý yaðmurun bereketli
Kuþatmýþsýn ruhumu, sonumu orda eyle
Uzak yol vadileri sorar arkadaþlýðý
’Hey gidi günler ’ diyen dilde gurbet yarasý
Dava; yayla yollarý, teþhis; özlem baþlýðý
Gelsem güzergâhýna hasret vuslat arasý
Hani sorsan bir kere ’eline neler geçti
Kýyýmdan sevdalarý çekip benden almakla’
Eðilsem huzuruna, desem’ hepsi süreçti
Hýrçýn dalgalarýný geliþlerime sakla’
Nezahat YILDIZ KAYA