Kırıp Gittin Kalemimi

‘’Adý olmaz ayrýlýðýn…
kavuþsanda bitmez sancýsý…
Adýný sen koy…
Sensiz yaþanan tüm þiirlerimi…’’

‘Hýzlý geçiyor zaman …
Hýzla delip geçiyor serden…

Gözlerini kapatmaya gör…
Bir yel alýp gidiyor
Yýkýlmaz dediðimiz bütün bir cümleyi
Darmadaðýn edip koparýyor

Þiirler süzülüyor
Þiirler satýr satýr dökülüyor
Þiir bir dörtlük olup sol yanýma yýðýlýyor …

Ýlk aþk gibi unutulmaz dediðimiz her duyguda
Onsuz olmaz
Yapamam
gidemem dediðimiz aþka
Bir çýrpýda noktayý koyuyoruz ya
Ýþte tam da o yüzden

Nefes alýr gibi yazmaktan yorulmadýðým aþkken
Þiirlerin ardý sýrasý kesilmezken
Þimdi hatýrlanmýyorsun bile !

Söylesene…
Þimdi sen söyle …
Deðiþen sen miydin
Yoksa hissettiklerim mi bir hiç yarattý senden …

Ne tuhaf deðil mi ?
Hayatýmýn anlamý , sensiz yapamam diyen sen
neredesin þimdi?

Kimin koynuna saklandýn da bulamýyorum seni ?
Karalamalarým sitem dolu
Üzgünüm…
Aþktan eser yok …

Benden daha iyi yazaný mý buldun da…
Kýrýp gittin kalemimi !

Yunus Özkan

16.12.2013 20:47

Sosyal Medyada Paylaşın: