BİR EVDE İKİ DÜNYA

Bazý evler vardýr ki içi boðar insaný
Perdeleri açýlmaz güneþe küsmüþ gibi
Hep hazan hüküm sürer, unutmuþtur nisaný
Yalnýz dikeni kalmýþ, gülleri kesmiþ gibi...

Kör noktadan baþlayýp arayý açar acý
Gittikçe aralanýr makasýn iki ucu
Enaniyet yarýþýr olsalar bile hacý
Kafdaðý’nýn burcuna ayaðý basmýþ gibi...

Bir evde iki dünya bir aile bilinir
Oysa yemek saati, mutfak bile bölünür
Çehreler donuklaþýr, tebessümler silinir
Kuzey kutbundan rüzgar, fýrtýna esmiþ gibi...

Eþlerin her biri de kusur yazan katiptir
Sanki ezelden hasým, birbirine rakiptir
Gözetleme memuru, iþi-gücü takiptir
Doðruyu göremezler hava hep pusmuþ gibi...

Uçurum derinleþir, yalnýzlýk acý verir
Aslýnda her birinin yürekte yaðý erir!
Canhýraþ sesleniþler belki de aya varýr
Duymazlýktan gelirler yaban bir sesmiþ gibi...

Ayrýlýk vakti için çalýnýr artýk çanlar
Aþkýn rengi deðiþmiþ, solmuþtur pembe anlar
Bir zamanlar sevgiyle yanýp tutuþan canlar
Mutluluk tablosunu duvara asmýþ gibi...

Bulem hatun, 18/127/2013, Antalya








Sosyal Medyada Paylaşın: