bir yaratýcýnýn ustalýðýnda dizili
belki bir dað
belki aþýnmýþ tepeleri kimsesizliðin
yazýn yaðan kar altýnda
ücralarýmla çarpýþan avunmuþluðum
yorgun
sesini kýsýn yalnýzlýðýn
biraz ýlýnsýn nefesi uykumun
üþüyorum.
hayal meyal hatýrlamasam avuçlarýný
menekþeleri sever gibi
incinmiþ bir kitabý okur gibi
seyretmezdim
benim yok
ama onlarýn var olaný
kahve kokusuna sýðýnýp
öykünün sessizliðinde
cam kenarý yaþam
sahiden de benim
verdiði sözleri tutamayan
ve bazan
içindeki boþlukta asýlý kalýp
tutunacak yer bulamayan.
kimin yazgýsý ayný ki el iziyle
en saðlamýndan bir deðnek tutuþtur elime hadi
yalnýzken dayanayým
kimsenin sözcüklere kanmadýðý yerde
ben gönüllüyüm
saçlarýmdan düþerken benliðim
özür dilerim
yetiþemeyebilirim süslemeye topraðýmý
kendine küserken akþamüstü sokaklarým.
tam da bu yüzden
susmasýn
fýsýldasýn kulaðýna
sana bakarak yürüyenler ki
gelirsen birgün
hemen tanýsýn içindeki serçeler
kahverengimi.
Aysýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Leyla'sını bulan mecnunun ayın boynuna astığı mavi ilmeğin şiiri bir cesedin aryası çırılçıplak sebeplerim Minimalist gözlerimde küf kokusu MOR ve AŞK DİLSİZKEN SAĞIR MIRILDANMALAR yAŞAMAK ÖLÜMLÜ İNSANLARIN İŞİ SEVGİLİM kendimi ihbar ettim aynalara götürün,azrailin kahkahası ruhumu sarmadan