Geceye bir asýr kala
Beyaz kaðýdýma fýsýldýyor kalemim
Özlemlerini çektiði her þeyi
Birazcýk hüzün katarak harflerin arasýna
Bir ninni okur gibi
Doðmamýþ bebeðine
Rengarenk sevda ezgileri ile
Dokuyor kundaðýný
Henüz adý konmamýþ sevda þiirlerine
Yýrtýk bir cepkende gizleniyor
Dilinden düþüremediði aþk
Kederlerin sofrasýnda doyarken hüzünlere
Saçlarýný tarýyor sýrý dökülmüþ aynasýnda
Bir zamanlar parlayan gözlerini arayarak
Kimsesizliðin adýný kendine biçmiþken
Akmayý unutuyor yaþlar
Ellerini uzatýyor
Unutmayý unuttuðu sevdasýna
Her dokunuþunda buz kesiyor parmak uçlarý
Oysa mevsim kýþ deðil
Ruhu üþüyor bedeninde
Sessizliði diline dolamýþ
Bir daha gülmeyeceðini bilmeden
Bin bir umutla beklemede
Kahýrlarda kavrulurken
Papatyalar toplama hayalini uyutuyor
Geleceðe bir sus daha gönderiyor
Sevgilinin orada olmadýðýný bilmeden
Geçmiþte olmadýðýný bilmediði gibi
Sustu bir anda tüm kuþlar
Sessizce aðlarken serçeler
Kumdan kuleler yýkýlmaya baþladýðýnda
Anlamýþtý
Yaþadýðý sadece bir hayal
Yaþayamadýðý ise
Ömrünce beklediði aþktý
Kanadý kýrýk kelebeðin ….