HÜZNÜM..

Þimdilerde hüznüm oluyorsun.. Gülemiyorum..
Bazen, unutup güldügümde bir düðüm oturur boðazýma..
Yarýda kalýr gülüþüm..Susarým öylece..

Sonra gözyaþlarým akmaya baþlar bir yagmur misali..Mutluluðum deðil, hüznümsün artýk..

Ýlk baslarda nefretim dedim ama yapamadým, nefret edemedim...Dedim ya hüznümsün..Unutamadigimsin...
Bir rüyanýn ortasýnda kâbusumsun...

Þiirlerime konu oldun..Ýster istemez kalemim seni yazar oldu..
Yazýp yazýp sildim.. Kelimeler boðazýma düðümlendi..

Direndim , sus dedim gönlüme ,akma dedim gözyaþýma..
Sus gönlüm sus lütfen...Sus ki duymasin yüreðinden çýkan çýðlýklarý..

Hüznümsün þimdilerde.. Bazen bir kitabýn ortasýnda,bazen bir filmin en can alýcý sahnesinde sülietin karþýma dikiliyor..Kapatýyorum gözlerimi öyle olunca..
Sanki kapatýnca gözlerimi,týkayýnca kulaðýmý yüreðim susacak,yanmayacak...

Þimdilerde unutmak için kendimle savaþlar verdiðimsin..
Bazen yenik ,bazen yorgun biten savaþlarýmsýn..

Dedim ya hüznümsün..Ne zaman biter bilemem ama ne zaman sessizlik olsa,yalniz kalsam...

Öyle iste....

Söyletme beni..
Hadi sus yüreðim sus...
O senin hüznün....

Sosyal Medyada Paylaşın: