Esmek zorunda mý bu rüzgar?
Kasým’dan sonra gelmek zorunda mý Aralýk?
Yine tükenmek zorunda mý sinirlerim?
Mutlu etmiyor tanýdýklarým,
Karnýmda taþ oldu yaþadýklarým,
Ne ben liman oldum, ne göründü sýðýndýklarým.
Ölümü sevmiyorum, kendisini bilmiyorum,
Öldürecekse bir kere, tanýþmak istemiyorum.
Çile insana göreyse, duymak mutlu eder,
Her sýcak çaydan sonra, soðuk ayrýlýk bekler.
Yine mi yaþanmak zorunda bu dejavu?
Hepsi utanmak için bir sebepler topluluðu mu?
Yine mi sen, soru sormak zorunda mýyým sana?
Türkler için kýsa cümleler derler,
Arap görünmek zorunda mýyým sana?
Ey Allah’tan korkmaz, hangi insan bebek kaldý?
Sen Nuh’un gemisinden atladýkça, imdadýna yetiþen ayný saldý.
Kadýnlar çabuk incinir, zannedersin yalnýz güzel kýzlar,
Bir an sevmesen annen incinir, sen incinirsin, içindeki çocuk aðlar.
Ya gitmek zorundasýndýr, ya kalmak insanlýða,
Kurumuþ aðaçlar yakýlmak zorunda mý,
Çok mu zor varmak bir karara?
Kasým’dan sonra fazla deðil mi Aralýk?
Her beyaz insanda olmak zorunda mý sarýlýk?
Palto giymek, þapka takmak örtmüyor kýrgýnlýðýmý,
Üzülürse üzülürüm, zemheri kýrmak zorunda mý bacaklarýmý?