düþlerimi gömdüðüm kaldýrýmlarda
gözlerimi kaybettim
hükmü yoktu
hepimiz kadar hiç’ti o da
hiç de olmadý geçen zamanýn tutsaklýðýnda
þimdilerde
hükümsüz suçlarýn zindanlarýna müebbet
masum suçlularýmýz kadar
hükümsüz suçluyduk ikimiz
ben ve gözlerim
bu yüzdendir
" hükümsüzdür " deyiþlerim
açmadan koparýlmýþ dalýndan
kuruyup solan bir gül gonca’sýydý
gözyaþlarýmý düþürdüðüm
býraktým öylece umutsuzluklarýn arasýna
yaðmurluydu þehirde akþam
bilmem ki hangi mahallenin hangi unutulmuþ sokaðýydý
ne çok sokaklar Tanrým ne çok kaldýrýmlardý
her birinde býraktýðým nice hayallerimi aðladýðým
her birinde bir þiir’di okunmamýþ
avuçlarýnda gülücükleri solgun bir hayatýn izleri
kahrettim kendime
bütün hayallerimi tek tek rüzgarlara verdim
zaten göremiyordum artýk
kimbilir hangi hayale karýþmýþtý gözleri gözlerimde
o gül goncasý her yere daðýlmýþ
kan kýzýllýðýnda ölüme kefensiz yatarken
gözlerim fazlaydý buna
düþlerim öksüz kalmýþtý
bir bir kanatýrken geceleri yaðmurlar
düþlerimi gömdüðüm kaldýrýmlarda
makamsýz bir þarkýydý hayat artýk
uyaksýz bir þiir
þiirsiz bir nesir kadar hüzünlüydü
üþümek vardý þimdi kaldýrýmlarda
düþünmek vardý þimdi
bu yazdýklarým þiir mi nesir miydi yoksa
iþte bütün mesele buydu
öyle miydi !
böyle miydi !
yaþananlarýn tek açýklamasý belki
burada saklýydý
bir kabuk aranmalýydý bir þekil verilmeliydi mutlaka
bütün yazýlmýþlara
yazýlanlara yazýlacaklara
ben o iþlere bakmýyorum
emekli ettim kendimi
bütün biçimlerde þekillerden
çok zamandýr kabuksuz hayallerimin üþümüþlüðünde
geziyorum kaldýrýmlarý göremeden
bütün biçimleri
bütün þekilleri size býraktým
kalýplara sýðmayan cümleler kurarým ben artýk
göremediðim yaþamlar üstüne
bir gün
gören gözleriniz olsun diye
rüzgar bende her biçimde ayaz akþamlarda
þekilsizce eserken
sizin hayalleriniz üþümesin
kuruyan bir gül goncasýnýn kan kýzýlý yaðmurlarýnda
düþlerimi gömdüðüm kaldýrýmlarda gözlerimi kaybettim hükümsüzdür ...