gölgeye düþtü zaman, kaçkýnlýklarý oynarken güneþ, dertsizmiþ derman gönül baðýnda kucak açýnca gök yüzü.. o da artýk mazi karanlýða vururken dem bulutlar, yaðmurlar kaçýnýlmaz olmuþ ertesinin arifesinde.. kaderin elçisiymiþ gibi yüzerken dün bugünün deryasýna, ayaklarý yerden kesilmiþ birdenbire hayaller terk ederken rüyalarýný kendisi de yok olma pahasýna ebediyetin kollarýnda, belki diyecekler bir gün bir varmýþ bir yokmuþ deseler ne fark eder? ben benden gittikten sonra kalbi düþlere, düþlerime teslim etme rahatlýðý içinde...
(Berlin,15.12.2013)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.