sana dokunan sözcükler
dilimde tutuþur
buharlaþýr hece hece
harfler uçuþurdu
toz duman
yerleþirdi yýldýzlar
gözlerine gündüz gece...
kalem sihirli bir deðnek
kâðýtlar beyaz tenindi...
bir büyük düþ ülkesiydin
haritalarda yerin belirsiz
akla hayâle gelen, gelebilecek
daðlar ovalar, çöller göller
bütün sular, yerin altý üstü
her yer, her þey senindi...
ufuklarda engin denizler
dal uçlarýnda körpe filizler
çimenler üstünde
geceden biriken nem
aþkýn kaçýncý boyutuydu bilemem,
zerreciklerde kýrýlan
tüm evrene yayýlan
foton seli; gün ýþýðýydýn sen...
uçan kuþun kanadý
yaþama sevinci,
bir gün olsa da ömrü
gün batýnca dolsa da miadý
gün boyunca kelebeðin
çiçekteki aðýz tadýydýn...
her þey seninle nefes alýr,
seni yalnýz göðsümdeki kafes alýr...
ey sevgili
ne içsel yolculuklar yaptým seninle
ezelden ebede,
gözlerindeki zaman tünelinde
kalýrsa kâlbimden miras;
aþkýn hýzýyla düþlerin hazý
sana d/okunan yazý kalýr...
Þaban AKTAÞ
15.12.2013
Foto:Erol saraç / Antalya