PENCERE YOK KAPI YOK

Hak-bâtýl ayrýlmýþken ne yaman çeliþkidir
Nefse tabi hallerden bez gel kýldan köprüye
Ev-araba, para-pul dünyalýk iliþkidir
Dolan birkaç zamanlýk gez gel kýldan köprüye

“Külli þey’in kadîr” O! Ýmtihandasýn uyan!
Varsa bulsun bir formül ilm-i fenni okuyan,
Kabirsiz köy var mý hiç? Ey gafletle uyuyan!
Bu girift bilmeceyi çöz gel kýldan köprüye.

Yüz yirmi dört bin nebî… Bir o kadar evliya…
Hikaye mi anlattý? Çýktý mý yalan riya?
Pencere yok kapý yok. Bulunmaz ki hiç ziya.
Karanlýðý nûr ile boz gel kýldan köprüye

Yetim öksüz bilmeden geçirdiðin hayatý
Ýblîs-i laîn ile kaçýrdýðýn hayatý
Þuûru, basîreti göçürdüðün hayatý
Gömüldüðün arz gibi ez gel kýldan köprüye

“Hesap-mîzan yok!” deyip kendini bir öküzle
Kýyâs etmen ne gülünç! Gel bu hali temizle.
Sorumlusun efendi! Sabittir otuz cüzle
Özündeki hasleti sez gel kýldan köprüye.

Mazlum gitti zulm bitti zalim gitmem zannetti (!)
Bir yalan rüya idi pek de ansýzýn bitti.
-Muhkem haber- bu sonu her nefise emretti.
“Ýnnâ lillah” lafzýný yaz gel kýldan köprüye

Alim kul cahilâne beyan etti bu hâli
Akibetinde umar Rahmân ile visâli
Sevgiliye kavuþan dost Mevlânâ misâli
Düðüne gider gibi tez gel kýldan köprüye.

Murat Alim ÜNAL

...

Sosyal Medyada Paylaşın: