SANA...BANA!..
Dünde kalan anýlarýn yüzüne;
Ne sana baktýrýr ne ben bakarým…
Yürek tabutuna kalan çiviyi;
Ne sana çaktýrýr ne ben çakarým…
Katlanmak sevaptý her eziyetine;
Düþerse gözyaþým say diyetine;
Kuruyan, goncaya, su niyetine;
Ne sana aktýrýr ne ben akarým…
Gözler ki yýllardýr aþkýn dargýný;
Üstüne hak mýdýr yaban vurgunu;
Yürek ortasýna kalan kurþunu;
Ne sana sýktýrýr ne ben sýkarým…
Gösterme, ýzdýrap meyhanesini;
Çok duydum mazeret teranesini;
Saklanýp durduðum dert hanesini;
Ne sana yýktýrýr ne ben yýkarým…
Türkünün, þarkýnýn bitti dermaný;
Hasreti eðirsin çile kirmaný;
Gönlümde emanet ölüm fermaný;
Ne sana yaktýrýr ne ben yakarým…
Ali ALTINLI – 14/12/2013
Saat: 16:47
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.