Yapraklar

Güz geldiðinde,arzýn çehresine,
Hüzün dolduðunda her zerrresine,
Gezinirim yapraklarýn üstünde.
Ruhumun ufkuna varmak cehtinde.

Süzülürken üstünde, hýþýrtýlar,
Usul usul mahiyetimi sarar.
Ürperirim yalnýzlýðýn sesiyle.
Ve sarhoþluk.. yapraðýn nefesiyle.

Bir kýzýllýk gözlerimi ýslatan.
Aðýr bir hava burnumu sýzlatan.
Yürüyorum kursaðým düðümlenmiþ.
Ýzliyorum bakýþlarým demlenmiþ.

Kallâvi býçaklar gibi yapraklar ,
Doðrarken kalbimi, tunçtan þafaklar
Söktüðünde , hayatýma uyandým.
Az fikir sarhoþu, aslen dumandým.
Sosyal Medyada Paylaşın: