Bir çiçek koklar gibi seni tuttum yüzüme Kýrmýzýya boyandý dudaðýmda ki adýn Acaba’lý düþlerim asýlýnca sözüme Buruk bir nar gibiydi sevgi ile eþ tadýn Utangaç gülüþlerim yanaðýmda açýldý Belki bir gün umudu ortalýða saçýldý.
Ýlk kez aþk buseleri yanaðýma konarken Gece gökte parlayan ay yalnýz benim oldu Ýçimde kelebekler mutluluða kanarken Uçup yarini buldu sinesine sokuldu Akýl dedi dur bekle hemen acele etme Kendini bile bile bu çýkmazlara atma..
Ama gönül susmadý sanki bülbül kesildi Nidasý bahçelerde tüm gülleri inletti Nasýlsa ömür kýsa belki de son fasýl dý Akla galip gelerek bir kendini dinletti Yaðmur gibi üstüme aþk’ýn incisi düþtü Hayatýmda gördüðüm en nadide bir düþtü.
Çirkin bir ördek iken beyaz kuðuya döndüm Öyle güzel oldum ki tüm aynalar çatladý Yalnýzlýk kavururken ýlýk dudakta söndüm Ruhum huzur bularak içimde rahatladý Mutluluk yýldýz gibi üzerime kayarken Ömür çaresiz kaldý ayný yerde sayarken.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.