Gök birden parçalandý sanki karný yarýldý Hüzün yaðmur halinde üzerime döküldü Birden küçük bir çocuk ellerime sarýldý Boþ ver dese de içim ciðerinden söküldü Dedim çocuk uzak dur artýk benden hayýr yok Yýllarca beraberdik yalanlara karným tok..
Ne zaman dara düþsem gülümsedin yüzüme Beni eski halime döndürmekten býkmadýn Ama þimdi çarem yok batýyorsun gözüme Bu derdi taþýyamam sen aklýmdan çýkmadýn Sende kabul et þunu artýk býrak peþimi Boþ yere arýyorsun kaybolan o neþemi.
Misket oynadýðýmýz o günler çok geride Düþüp yaralansam da kalkardým biliyorum O küçük kýz güçlüydü ama þimdi nerede Yine çocuk olmayý gönülden diliyorum Büyüdükçe yollarým diken tarlasý oldu Sýyrýlan yüreðime yalnýz acýlar doldu.
Sonunda cinnet ile boðazýna sarýldým Dedim kader býrak git ne istiyorsun benden Öyle bir tokat attý can evimden kýrýldým Sende öl artýk çocuk kurtulmalýyým senden Küçük bebeklerimi koyma artýk önüme Yaþamak haram bana sende sokul yanýma..
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.